Nee. Net als bij andere reclame-slogans moet ook de mormoonse propaganda rondom het gezin met een korreltje zout genomen worden.
- Volgens de mormonen kunnen gezinnen ook na de dood voor eeuwig samenzijn. Op zich niks bijzonders, de meeste mensen die in een leven na de dood geloven, denken dat zij de eeuwigheid met hun dierbaren zullen doorbrengen. Het unieke aan het mormoonse concept van eeuwige gezinnen is echter het voorwaardelijke karakter ervan. Alleen mormonen die in een mormoonse tempel aan elkaar “verzegeld” zijn en hun hele leven trouw geweest zijn aan de mormoonse kerk, zullen voor eeuwig als gezin bij elkaar kunnen zijn. Gezinsleden die geen getrouwe mormoon (meer) zijn, horen er in de mormoonse hemel niet meer bij.
- De mormonen gaan er prat op dat zij één avond per week als gezin met elkaar doorbrengen. Maar ligt de focus van zo’n door de kerk aangewezen maandagavond waarop door de kerk voorgestelde onderwerpen besproken worden en door de kerk bedachte activiteiten gedaan worden nou op het gezin of op de kerk?
- Mormonen zijn heel erg pro-gezin maar dan wel een fictief jaren ’50-gezin. Vader verdient de kost en “presideert” over het gezin, moeder doet het huishouden en verzorgt de kinderen die hun ouders eren en voorspoedig opgroeien tot brave, gehoorzame mormonen. Niet alleen vandaag de dag zijn zulke gezinnen zeldzaam, ook in de jaren ’50 bestonden ze niet. Het “traditionele” gezin is een mythe.
- De mormoonse kerk legt een groot beslag op de tijd en middelen van gezinnen. Om te beginnen onttrekt zij 10% aan het gezinsinkomen (en als het even kan meer). Daarnaast besteedt een gemiddelde mormoon al gauw 5 tot 10 uur per week aan kerktaken, afhankelijk van de reistijd naar het kerkgebouw en de andere leden. Deze belasting kan oplopen tot het dubbele als het lid een of meer leiderschapsposities bekleedt.
- De kerkorganisatie is in hoge mate gesegmenteerd. De tientallen organisatieonderdelen zijn onder andere onderverdeeld naar geslacht, leeftijd, burgerlijke staat en combinaties daarvan. Veel van de tijd die mormonen aan hun kerk besteden (zie het vorige punt), brengen zij dus niet in gezins- maar in groepsverband door.
- Buiten Utah is de mormoonse kerk een vrij marginale beweging. Omdat de mormonen aangemoedigd worden om binnen hun eigen gemeenschap te trouwen, komt het daarom vaak voor dat gezinnen geografisch enorm uit elkaar getrokken worden als de kinderen trouwen met mormoonse partners uit andere landen of zelfs continenten.
- Het mormoonse zendingswerk kan ook een zeer verstorende invloed op gezinnen hebben. Als jonge mannen bijvoorbeeld op zending gaan (meestal als zij 19 jaar zijn) mogen zij twee jaar lang geen direct contact hebben met hun familie, behalve één telefoontje op moederdag. Soms vervreemden deze jongens zo van hun familie dat zij liever op zending in het buitenland blijven dan thuis een stervend familielid bij te staan of de begrafenis van hun eigen moeder bij te wonen.
Gezinsvriendelijk? In elk geval niet in dit leven (en in het hiernamaals ook alleen maar voor een paar uitverkorenen).
