2. De mormonen denken, net zoals de katholieken, dat verordeningen (sacramenten) zoals de doop “ex opere operato” zijn - werkzaam doordat zij uitgevoerd worden. Daarom moeten deze verordeningen plaatsvervangend fysiek voltrokken worden om de onbekeerde overledenen een kans te geven op verlossing.
3. Mormonen zijn geconditioneerd door “gedachtenstoppers” – clichés die bedoeld zijn om bepaalde (meestal ongewenste) gedachtengangen voortijdig te beëindigen. In dit geval is de gedachtenstopper: “De overledenen die plaatsvervangend gedoopt zijn, kunnen in het hiernamaals zelf kiezen of ze de doop aanvaarden”. Daarmee is voor mormonen de kous af. Zij kunnen zich niet voorstellen dat er andere bezwaren zijn. Zij snappen niet dat veel mensen het idee alleen al aanmatigend vinden dat de mormoonse kerk de overledenen in het hiernamaals voor deze keuze denkt te kunnen plaatsen.
4. Mormonen vinden dat niet-mormonen niet moeten zeuren over wat er gebeurt met de nagedachtenis van hun dierbaren. Waar maken ze zich druk om als ze toch niet in de mormoonse rituelen geloven? En de overledenen mogen toch zelf kiezen in het hiernamaals? De mormonen gaan hier compleet voorbij aan het feit dat veel mensen wel degelijk nadenken over hun eigen nagedachtenis en die van hun dierbaren. Ze schrijven dagboeken en biografieën, maken gedetailleerde plannen voor hun afscheidsdienst, stellen testamenten op, etc. De mormoonse rituelen maken zelden deel uit van de manier waarop mensen willen dat er met hun nagedachtenis wordt omgesprongen.
5. Mormonen zeggen weliswaar dat zij de mening van niet-mormonen belangrijk vinden maar ondertussen doen ze gewoon waar ze zelf zin in hebben. De kwestie met de Holocaust-slachtoffers speelt al vele jaren. Maar aangezien zij de enige waarheid bezitten, zijn de protesten van niet-mormonen een kleine prijs om te betalen. Iedereen moet sowieso altijd de mormonen hebben, dus dat kan er ook nog wel bij. Mormonen zien kritiek niet als aanleiding tot zelfreflectie maar als bevestiging dat ze gelijk hebben.