Ja. De term “sekte” heeft meerdere betekenissen:
In theologische zin is een sekte een groepering die past in een bredere geloofstraditie maar daarvan op een aantal wezenlijke punten afwijkt. De mormonen vormen een randgroepering binnen het christendom; zij verwerpen het merendeel van de traditioneel christelijke dogma’s en hun eigen dogma’s worden door de meeste christelijke kerken eveneens verworpen.
Klik hier voor meer informatie over de relatie tussen het mormonisme en het christendom.
In sociologische zin is er geen strikte scheiding tussen kerken en sekten maar wordt er gekeken naar de mate waarin religieuze groeperingen kerkachtige of sekteachtige kenmerken vertonen. Dit kan variëren naar tijd en plaats. Zo kan een sekte in de loop der tijd steeds meer kerkachtige kenmerken gaan vertonen, of andersom. Een groepering kan ook in het ene gebied meer kerkachtig zijn en in het andere eerder sekteachtig. De mormoonse kerk vertoont zowel naar tijd als naar plaats overwegend sekteachtige kenmerken.
Deze gradaties zijn o.a. gebaseerd op het werk van godsdienstsociologen Rodney Stark en William Sims Bainbridge. De nederlandse mormoonse antropoloog Wouter van Beek noemt de criteria van Stark & Bainbridge in dit verband zelfs “de enige productieve criteria”.
Klik hier voor een uitgebreide samenvatting van hun boek “A Theory of Religion”.
In psychologische zin is een sekte een groep die met behulp van manipulatieve processen en autoritaire structuren een vergaande en eenzijdige invloed uitoefent op de emoties, de gedachten en het gedrag van haar leden. Als er op internet over sekten geschreven wordt, gaat dat meestal over deze psychologische effecten. De mormoonse kerk heeft een zeer sterke, manipulatieve en eenzijdige invloed op haar leden en heeft dit verankerd in een uiterst autoritaire, hiërarchische structuur.
Klik hier om meer te lezen over de psychologische effecten van de mormoonse kerk op haar leden.